Wstęp CORS (Cross-Origin Resource Sharing) to mechanizm bezpieczeństwa stosowany w przeglądarkach, który pozwala kontrolować, które domeny mogą uzyskać dostęp do zasobów serwera. Jest on szczególnie istotny w przypadku aplikacji webowych, w których front-end i back-end znajdują się na różnych domenach – a tak zdarza się coraz częsciej. Jak działa CORS? W przypadku niektórych requestów, jeśli […]
Kolejną rzeczą, która imponuje podczas całej transformacji z .NET Framework do .NET Core i najnowszych wersji .NET, jest fakt, że nie tylko dodawane są nowe funkcjonalności, ale jednocześnie adresowane są problemy ze starymi rozwiązaniami. Bardzo dobrym przykładem jest klasa HttpClient. Typowe użycie w przeszłości wyglądało tak: tworzymy nową instancję, opakowujemy ją w using i ruszamy
Dzisiejszy post będzie dotyczył wykorzystania CancellationToken w C#. Uważam, że najłatwiej zrozumieć jego działanie na przykładzie zapytań realizowanych za pomocą Web API. Czym jest CancellationToken? To mechanizm, który umożliwia kontrolowanie przerwania (długo trwających) operacji. Działa podobnie do sygnału, który informuje kod o konieczności anulowania wykonywanego żądania. Web API ma wbudowane wsparcie dla CancellationToken. Najprostszym sposobem
Hej! Jeśli przez ostatnie parę lat utknąłeś w starszych wersjach .NET lub języka C#, to ten post będzie idealny dla Ciebie! Jeśli jesteś w miarę na bieżąco, może to być dobra okazja, żeby odświeżyć informacje. Uważam, że zmiany, które zaszły w .NET przez ostatnie lata, to prawdziwe mistrzostwo i coś, czego platforma bardzo potrzebowała. Sam
.NET dostarcza wbudowane klasy do zarządzania zależnościami, ServiceCollection oraz ServiceProvider. Klasa ServiceCollection dostarcza metody (głównie extension methods) do rejestracji typów, interesują nas trzy z nich: Transient – instancja jest tworzona za każdym razem kiedy jest requestowana. Scoped – instancja jest tworzona w danym zakresie. W naszym przykładzie używamy Web API, gdzie scope jest realizowany w
Witajcie, dzisiejszy post będzie poświęcony bibliotece Fody. Biblioteka ta służy do modyfikowania kodu IL przy kompilacji. Sama biblioteka jest praktycznie bezużyteczna, do działania potrzebne są pluginy, można korzystać z napisanych już pluginów lub pisać swoje. Ja przedstawię przykład użycia biblioteki z pluginem NotifyPropertyChanged, z której korzystam w projekcie Xamarin.Forms ale przykład nie będzie na projekcie
W Web Api przy użyciu dotnet core dane mogą być zwrócone na kilka sposobów. Zwracany typ Pierwszy, najprostszy sposób, metoda w kontrolerze zwraca dane typu np. IEnumerable<string>. Najszybsze i najprostsze rozwiązania, niestety, jeśli chcemy zwrócić jakąś inną odpowiedź http niż OK to za bardzo nie mamy takiej możliwości. Korzystając na przykład z return BadRequest() dostaniemy
Dzisiaj będzie o vue.js, jakiś czas temu napisałem post o podstawach vue, chciałbym dołożyć jeszcze parę brakujących rzeczy, zanim przejdziemy do single file components – link do pierwszego posta. Warunki Warunki w programowaniu pojawiają się od samego początku, jeśli warunek to wykonaj akcję. W vue podobny mechanizm również istnieje. Możemy wyświetlić jakiś fragment, lub ukryć
Wstęp Dzisiejszy post będzie troszkę nawiązywał do poprzedniego, o dependency injection – link.Xamarin Forms nie posiada żadnego wbudowanego mechanizmu do dependency injection więc aby to osiągnąć potrzebujemy dodatkowych bibliotek. Ja w swoim projekcie korzystam z Prism. Autorzy biblioteki utworzyli warstwę abstrakcji Prism.Ioc – jest to zestaw interfejsów do obsługi kontenerów. Dzięki temu rozwiązaniu mogą powstawać
Podczas pisania kodu czeka nas bardzo dużo problemów do rozwiązania. Pierwsze kawałki kodu zazwyczaj wyglądały tak, że wszystko było pisane w jednej metodzie lub klasie. Następnie, po przeczytaniu paru książek/artykułów, człowiek zaczął bardziej się zastanawiać nad tym co robi. Podział kodu na klasy: repozytoria, managery, serwisy, i wszystkie inne. Następnie pojawia się problem, jak połączyć